Ղեկավարելի քաո՞ս. ո՞ւմ ձեռքով

Փխրուն հրադադարը շարունակվում է: Սիմետրիկ-ասիմետրիկ զարգացումների պակաս չկա: Զուգահեռ ընթացող գործընթացները կորոշարկեն նաև ղարաբաղյան խնդրի «ընթացքը»:
Նկատենք՝ երկու ուղղությամբ, ճիշտ է, ոչ արմատական, սակայն տեղաշարժեր ևս նկատվում են. ռուս-թուրքական, ռուս-ամերիկյան «փխրուն» հարաբերությունների:
Առաջիկայում տեղի կունենա ՆԱՏՕ-Ռուսաստան հանդիպում, ինչն անչափ «հետաքրքիր» է` տևական դադարից հետո: Այնուհետ. Օբաման ընդունեց Ռուսաստանի «դերակատարումը» սիրիական ճգնաժամի «կարգավորման» խնդրում: Ո՛չ, չենք պնդում, որ նման «դեր» Ռուսաստանը կարող է ունենալ նաև Ղարաբաղի հարցում: Առա՛յժմ չենք պնդում: Շարունակում ենք արձանագրումը. Քերին էլ իր հերթին ասաց, որ Սիրիայում առաջիկա օրերին հնարավոր է իշխանության փոփոխություն: Ի դեպ, չենք ասում նաև, որ Ռուսաստանը «տվել է» կամ «կտա» Ասադին: Հիշեցնում ենք ընդամենը, որ Ռուսաստանը խելամտորեն` որոշակի դրական սալդոյից հետո, «նահանջեց» Սիրիայից, որպեսզի չխրվի, ինչպես Աֆղանստանում:
Այս պահին ոչ ոք չգիտե` ինչ «ընդհատակյա» պայմանավորվածություններ կան նույն Սիրիայի, ապա և ղարաբաղյան հարցի առնչությամբ ԱՄՆ-ի և Ռուսաստանի միջև: ՈՒ թե Սիրիայում այս պահին առկա ստատուս քվոն շարժվեց, ասել է` տեղի ունեցավ Քերիի նկատած իշխանափոխությունը, «նույնական» գործընթացներ տեղի կունենան նաև ղարաբաղյան ստատուս քվոյում, որքան էլ Թուրքիան դեմ լինի ռուս-ամերիկյան որոշակի պայմանավորվածությունների: Ադրբեջանին գերտերությունները «կստիպեն» փոխել ստատուս քվոն: Եվ իզուր չէր վախեցած Իլհամը վազում ոչ թե Թուրքիայի, այլ Ռուսաստանի մոտ` հրադադարի խնդրանքով:
Սա` ասիմետրիկի մասով: Այժմ սիմետրիկից` հայաստանյան ներքաղաքական զարգացումներից: Այստեղ, որքան էլ տարօրինակ է, նույնպես խիստ այսբերգային զարգացումներ են: Խոսքն ամենևին քաղաքական ուժերին չի վերաբերում, ուր իշխանությունը հետաքրքիր տանդեմ կազմեց Տեր-Պետրոսյանի հետ, ձեռքի հետ էլ «խոստացավ», որ Քոչարյանն էլ կմիանա «համազգային միասնությանը», քանզի Աստված երրորդություն է սիրում: Կրկին հանգիստ թողնենք միավորվելու բարդույթներ ունեցող Քոչարյանին, դառնանք ավելի կարևորին:
Հայաստանյան հանրության տակ (և ոչ միայն) անչա՜փ նրբագեղ «դետոնատորներ» են դրվում, կարծես` երկու տիպի: Սակայն մեծ հայացքով դիտարկելու դեպքում դրանք «մի» են: Ակնհայտորեն, ինչ-որ «մաքրման-ցախավելային», նկատելի-աննկատ հորձանք է ընթանում: Նախ` ողջ հասարակությունը բացահայտ սևեռված է բանակի` վատ զինված լինելու, բանակի «փողերը կրած» լինելու վրա: Զուգահեռաբար խոսվում է ինչ-ինչ հրաժարականների մասին: Ապա և` ԱԱԾ-ը «կոռուպցիոն» կասկածանքով մարդկանց, անգամ մի ողջ բաժին է գործից ազատում և այսպե՜ս շարունակ:
Հնարավո՞ր է` հանրության դեռ չձևավորված բողոքը դրսի (որը կունենա ներսում «սատարողներ») սպասվող ղարաբաղյան գործընթացների համար «կացին» է (թե՛ Ռուսաստանի, թե՛ Արևմուտքի ձեռքին), որ եթե Հայաստանն իրեն «այնպես» չպահի, այդ կացնի գոյությունն սթափ ու զգոն դարձնի իշխանություններին:
Հնարավո՞ր է՝ իշխանությունն էլ իր հերթին փորձում է արդեն իսկ մաքրել իր «ավգյան ախոռները»` «պայքար» սկսելով կոռուպցիայի դեմ, որպեսզի հանրության սոցիալական պրկված, բայց դեռ չպայթած նյարդը մեծ շարժի չվերածվի` խորհրդարանական ընտրություններից առաջ կամ շեմին:
Թե՞ երկու գործընթացների հեղինակն էլ նույնն է, որպես ղեկավարելի քաոսի լավագույն «գիտակ»:

Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Ա՜խ, եր­նեկ էս նոր տա­րին
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Ո՞վ է նա
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Но ставки сде­ла­ны, госпо­да!
• Ռի­տա Ա­լեք­սանդ­րով­նա, վեր տար քեզ հետ Ար­ցա­խի հա­մար մեր նա­հա­տակ ՏՂԵՐ­ՔԻՆ...
• Աղոթարան

Մեկնաբանություններ